ทฤษฎีไข่ใบเดียว (Egg Theory) เป็นแนวคิดที่น่าสนใจที่ Andy Weir นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ชื่อดัง เจ้าของผลงาน The Martian นำเสนอไว้ในเรื่องสั้นชื่อ “The Egg”
คุณกำลังเดินทางกลับบ้าน ทันใดนั้น อุบัติเหตุก็พรากชีวิตคุณไป รถพยาบาลพยายามยื้อชีวิตคุณไว้ แต่ร่างกายแหลกสลายเกินเยียวยา วินาทีนั้นเอง ที่คุณได้พบกับ “ผม”
“เกิดอะไรขึ้น? ที่นี่ที่ไหน?” คุณถาม
“คุณตายแล้ว” ผมตอบ “ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอ้อมค้อม”
“มีรถบรรทุก… เสียหลัก…”
“ใช่” ผมพยักหน้า
“ผม… ตายแล้วเหรอ?”
“ใช่ แต่ไม่ต้องเสียใจ ทุกคนต้องตาย”
คุณมองไปรอบๆ ว่างเปล่า มีเพียงคุณกับผม “ที่นี่ที่ไหน? สวรรค์หรือเปล่า?”
“ประมาณนั้น” ผมตอบ “ผมคือพระเจ้า”
“ลูกๆ ผม… ภรรยาผม…” คุณถามด้วยความกังวล “พวกเขาจะเป็นอย่างไร?”
“นั่นแหละสิ่งที่ผมอยากเห็น” ผมยิ้ม “คุณเพิ่งตาย แต่ยังห่วงครอบครัว น่ายกย่องจริงๆ”
คุณจ้องมองผม ผมคงดูไม่เหมือนพระเจ้าในจินตนาการ อาจเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ หรือผู้หญิง หรือครูประถม มากกว่าผู้ทรงอำนาจ
“ไม่ต้องห่วง” ผมปลอบ “พวกเขาจะอยู่ได้ ลูกๆ จะจดจำคุณในฐานะพ่อที่สมบูรณ์แบบ ภรรยาคุณจะเสียใจ แต่ลึกๆ แล้วเธอโล่งใจ ความจริงชีวิตแต่งงานของคุณกำลังพังทลาย เธอจะรู้สึกผิดกับความรู้สึกนี้”
“แล้ว… จะเกิดอะไรขึ้นกับผม? ผมจะไปสวรรค์หรือนรก?”
“ไม่ทั้งคู่” ผมส่ายหน้า “คุณจะได้เกิดใหม่”
“อ้อ! แบบที่ศาสนาฮินดูว่าไว้”
“ทุกศาสนาล้วนถูกต้องในแบบของตัวเอง” ผมพูดพลางพาคุณเดินไปในความว่างเปล่า
“เราจะไปไหน?” คุณถาม
“ไม่มีจุดหมายหรอก แค่อยากเดินคุยกัน”
“แล้ว… มันมีประโยชน์อะไร? พอเกิดใหม่ ผมก็เป็นแค่เด็กทารก ความทรงจำ ประสบการณ์ในชาตินี้ จะหายไปหมด”
“ไม่ใช่แบบนั้น!” ผมหยุดเดิน “คุณมีความรู้ ประสบการณ์จากทุกชาติภพอยู่ในตัว เพียงแต่ตอนนี้จำไม่ได้”
ผมจับไหล่คุณ “จิตวิญญาณของคุณยิ่งใหญ่ สวยงาม เกินกว่าจะจินตนาการ สมองมนุษย์เก็บความทรงจำได้เพียงเศษเสี้ยว เหมือนเอาปลายนิ้วจุ่มน้ำ เพื่อทดสอบว่าร้อนหรือเย็น คุณสัมผัสโลกด้วยร่างกายมนุษย์มา 48 ปี ยังไม่ได้รับรู้ถึงความกว้างใหญ่ของจิตวิญญาณ ถ้าเราอยู่ที่นี่นานพอ คุณจะเริ่มจำได้ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะทำแบบนั้นระหว่างแต่ละชาติภพ”
“ผมเกิดใหม่มากี่ครั้งแล้ว?”
“มากมายมหาศาล ในชีวิตที่หลากหลาย” ผมตอบ “ชาติต่อไป คุณจะเป็นเด็กสาวชาวนาจีน ในปี ค.ศ. 540”
“อะไรนะ? ส่งผมย้อนเวลา?”
“ถ้าจะพูดแบบนั้นก็ได้ เวลาแบบที่คุณรู้จัก มีอยู่ในจักรวาลของคุณเท่านั้น ที่ที่ผมจากมามันต่างออกไป”
“ที่ที่คุณจากมา?”
“ใช่ มีที่แบบนั้นอยู่ และมีคนแบบผมอีกมากมาย คุณคงอยากรู้ว่าที่นั่นเป็นอย่างไร แต่คุณคงไม่เข้าใจ”
“งั้นเหรอ…” คุณดูผิดหวังเล็กน้อย “แต่… ถ้าผมเกิดใหม่ในเวลาที่ต่างกัน ผมอาจจะเคยเจอตัวเอง?”
“แน่นอน เกิดขึ้นบ่อยๆ แต่ละชีวิต รับรู้แค่ช่วงเวลาของตัวเอง คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้น”
“แล้วทั้งหมดนี้ มีจุดประสงค์อะไร?”
“ถามจริงเหรอ? ถามผมถึงความหมายของชีวิต? ซ้ำซากไปหน่อยไหม?”
“ก็น่าสนใจนี่” คุณยืนยัน
ผมสบตาคุณ “ความหมายของชีวิต เหตุผลที่ผมสร้างจักรวาลนี้ขึ้นมา ก็เพื่อให้คุณเติบโต”
“หมายถึงมนุษยชาติ? คุณอยากให้พวกเราเติบโต?”
“ไม่ใช่ แค่คุณ ผมสร้างจักรวาลนี้เพื่อคุณ แต่ละชีวิต จะทำให้คุณเติบโต เป็นผู้รู้ มีสติปัญญาที่ยิ่งใหญ่”
“แค่ผม? แล้วคนอื่นล่ะ?”
“ไม่มีคนอื่น” ผมตอบ “ในจักรวาลนี้ มีแค่คุณกับผม”
คุณจ้องผม ตาเบิกกว้าง “แต่… คนบนโลก…”
“ทั้งหมดนั่นคือคุณ ในชาติภพต่างๆ”
“เดี๋ยวนะ… ผมคือทุกคน?”
“ใช่แล้ว!” ผมตบหลังคุณ “คุณเข้าใจแล้ว”
“ผมคือทุกคนที่เคยมีชีวิตอยู่?”
“และทุกคนที่จะมีชีวิต ใช่”
“ผมคืออับราฮัม ลินคอล์น?”
“และก็เป็นจอห์น วิลค์ส บูธ ที่ลอบสังหารเขาด้วย”
“ผมคือฮิตเลอร์?” คุณถาม ด้วยความตกใจ
“และคุณคือคนนับล้านที่ถูกเขาฆ่า”
“ผมคือพระเยซู?”
“และคุณคือทุกคนที่ศรัทธาในพระองค์”
คุณเงียบไป ครุ่นคิด
“ทุกครั้งที่คุณทำร้ายใคร คุณกำลังทำร้ายตัวเอง ทุกความเมตตาที่คุณมอบให้ คุณมอบให้ตัวเอง ทุกข์สุขที่มนุษย์ทุกคนเคยได้รับ ล้วนเป็นของคุณ ทั้งในอดีตและอนาคต”
คุณเงียบอยู่นาน
“ทำไม?” ในที่สุดคุณก็ถาม “ทำไมต้องทำแบบนี้?”
“เพราะสักวันหนึ่ง คุณจะกลายเป็นเหมือนผม เพราะนั่นคือตัวตนที่แท้จริงของคุณ คุณคือลูกของผม”
“หมายความว่า… ผมเป็นพระเจ้า?”
“ยัง ยังไม่ใช่ ตอนนี้คุณยังเป็นแค่ทารกในครรภ์ กำลังเติบโต เมื่อคุณได้ใช้ชีวิตในทุกชาติภพ คุณจะเติบโตเต็มที่ พร้อมที่จะเกิด”
“งั้น… จักรวาลทั้งหมด…”
“ก็คือไข่ใบหนึ่ง” ผมตอบ “ถึงเวลาที่คุณต้องไปเกิดใหม่แล้ว”
แล้วผมก็ส่งคุณไป
โดยสรุป
- จิตวิญญาณเดียว คือ ทุกชีวิต
- ทุกการกระทำ คือ การกระทำต่อตนเอง
- ชีวิต คือ การเรียนรู้ เพื่อเติบโต เป็น “พระเจ้า”
แก่นคือ
“เราคือหนึ่งเดียว จักรวาลคือโรงเรียน ชีวิตคือบทเรียน”
