ฉันกำลังค้นพบอย่างช้าๆ แต่แน่นอนว่า ปฏิกิริยาของฉันไม่มีพลังที่จะเปลี่ยนแปลงผู้อื่นหรือเปลี่ยนแปลงสถานการณ์อย่างที่ฉันเคยคิด การโกรธ การปกป้องตัวเอง หรือการต่อสู้เพื่อการยอมรับไม่ได้ทำให้ผู้คนเห็นคุณค่าหรือเคารพฉันขึ้นมาทันที มันไม่ได้ทำให้พวกเขาเปลี่ยนใจหรือมองเห็นมุมมองของฉันด้วยความเข้าใจใหม่
ฉันตระหนักได้ว่าบางครั้ง ไม่ว่าฉันจะใส่ใจมากแค่ไหนหรือรู้สึกอย่างไร สิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันทำได้คือปล่อยวาง การปล่อยให้คนอื่นไปเมื่อพวกเขาแสดงให้เห็นแล้วว่าพวกเขาเป็นใครจริงๆ ไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการเลือกที่จะสงบสุข เป็นการเข้าใจว่าไม่ใช่ทุกสิ่งที่ต้องมีปฏิกิริยาตอบโต้หรือการต่อสู้เพื่อให้จบ บางครั้ง ความเงียบก็เป็นคำตอบในตัวมันเอง คำอธิบายไม่จำเป็นต้องทำให้สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนขึ้น และการแสวงหาคำตอบจากผู้ที่ไม่เคยเห็นหรือเข้าใจฉันอย่างแท้จริง นำไปสู่ความผิดหวังมากขึ้น
ฉันกำลังเรียนรู้อย่างช้าๆ ว่าฉันไม่สามารถบังคับให้คนอื่นเห็นคุณค่าฉัน ยอมรับคุณค่าของฉัน หรือเข้าใจว่าฉันมาจากไหน และบางที นั่นก็ไม่เป็นไร เพราะชีวิตสงบสุขขึ้นมากเมื่อฉันหยุดจดจ่อกับความวุ่นวายรอบตัวและเริ่มบ่มเพาะความสงบภายใน ฉันไม่จำเป็นต้องแสวงหาการยอมรับจากภายนอกเมื่อฉันสามารถปลูกฝังรากฐานที่ไม่สั่นคลอนของการยอมรับตนเองและการรักตนเองได้
ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่า ความสงบสุขไม่ได้มาจากการพยายามควบคุมทุกสิ่งภายนอกตัวฉัน มันมาจากการปล่อยวางสิ่งที่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้และเลือกที่จะนำพลังงานของฉันไปสู่ภายใน วิธีที่ฉันรู้สึกเกี่ยวกับตัวเอง ความรักที่ฉันมอบให้กับตัวเอง ความเห็นอกเห็นใจและการให้อภัยที่ฉันมอบให้ สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่สำคัญอย่างแท้จริง ฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้คนได้ แต่ฉันสามารถเลือกวิธีตอบสนองได้ ฉันสามารถเลือกที่จะเติบโต เยียวยา และตระหนักถึงสิ่งที่ฉันยอมให้รบกวนสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ภายในของฉัน
ชีวิตจะสมบูรณ์ขึ้นมากเมื่อฉันจดจ่อกับ การเติบโตของตัวเอง การเยียวยาของตัวเอง และความสุขของตัวเอง แทนที่จะรอคำขอโทษที่อาจไม่มาถึงหรือไล่ตามคนที่ไม่อยากถูกจับ ฉันสามารถลงทุนในการเป็นตัวเองในเวอร์ชันที่ดีที่สุด แทนที่จะให้ความสุขของฉันหมุนรอบตัวว่าคนอื่นปฏิบัติต่อฉันอย่างไรหรือพวกเขาคิดอย่างไรกับฉัน ฉันสามารถให้ความสุขนั้นหมุนรอบตัวว่าฉันปฏิบัติต่อตัวเองอย่างไร
ฉันกำลังเรียนรู้ที่จะให้ความกรุณาแก่ตัวเองในการก้าวต่อไปโดยไม่ต้องอธิบาย เพื่อค้นหาบทสรุปภายในตัวเอง และยอมรับว่าฉันจะไม่ได้รับความเข้าใจหรือความรักในแบบที่ฉันสมควรได้รับเสมอไป และนั่นก็ไม่เป็นไร เพราะฉันกำลังเรียนรู้ด้วยว่าคุณค่าของฉันไม่ได้ถูกกำหนดโดยการรับรู้ของคนอื่นที่มีต่อฉัน มันถูกกำหนดโดยวิธีที่ฉันมองตัวเอง ความรักที่ฉันมีต่อตัวตนของฉัน และความสงบสุขที่ฉันมีอยู่ภายใน
การเดินทางของการปล่อยวาง การปลดปล่อยการควบคุม และการมุ่งเน้นไปที่ภายในนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเสมอไป แต่มันเป็นอิสระ ในแต่ละวัน ฉันค้นพบพลังของการใช้ชีวิตจากภายในสู่ภายนอกอย่างช้าๆ แต่แน่นอน การพอใจกับสิ่งที่มีอยู่และยึดมั่นในความรู้ที่ว่าโลกภายในของฉันคือที่หลบภัยที่ปลอดภัยของฉัน สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่สั่นคลอน ไม่ว่าพายุจะโหมกระหน่ำรอบตัวฉันแค่ไหน
สถานการณ์หรือผู้คนในชีวิตของคุณมีอะไรบ้างที่คุณกำลังเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง? กระบวนการนี้ส่งผลต่อความสงบสุขในใจของคุณอย่างไร?
สรุปบทความ
บทความนี้กล่าวถึงการปล่อยวางสิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระทำและความคิดของผู้อื่น ผู้เขียนเน้นย้ำถึงความสำคัญของการยอมรับตัวเอง การรักตัวเอง และการสร้างความสงบสุขภายในจิตใจ แทนที่จะพยายามเปลี่ยนแปลงผู้อื่นหรือสถานการณ์ภายนอก เราควรหันมาโฟกัสที่การพัฒนาตัวเอง บทความนี้ยังชี้ให้เห็นว่า คุณค่าของตัวเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับการยอมรับจากผู้อื่น แต่ขึ้นอยู่กับมุมมองที่เรามีต่อตัวเอง
โดย Conscious Souls แปลและเรียบเรียง Jit Oneness